ฟังก์ชั่นในภาษาซี

ฟังก์ชัน ในภาษาซี มี 2 ชนิด คือ ฟังก์ชันมาตรฐาน(standard function)  กับ ฟังก์ชันที่ผู้เขียนโปรแกรมเขียนขึ้นเอง (user defined function)

ฟังก์ชันมาตรฐาน  

เป็นฟังก์ชันที่ผู้ผลิตคอมไพล์เลอร์เขียนขึ้นเพื่อผู้ใช้นำไปใช้ในการเขียนโปรแกรมเพื่อให้เขียนโปรแกรมได้สะดวกและง่ายขึ้น บางครั้งอาจเรียกว่า library functions  ปกติฟังก์ชันเหล่านี้จะจัดเก็บไว้ใน header files ดังนั้นผู้ใช้จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่ใน header file ใด จึงจะนำไปเรียกใช้ในส่วนต้นของโปรแกรม ด้วย #include <header file.h> ได้ เช่น #include <stdio.h> ฟังก์ชันมีมากมาย อาจจำแนกดังนี้

ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ เป็นฟังก์ชันที่ใช้ทางการคำนวณ ทางคณิตศาสตร์ ปกติอยู่ใน math.h ผลลัพธ์ ที่ได้จากฟังก์ชันกลุ่มนี้เป็นข้อมูลประเภท double ดังนั้นตัวแปรที่ใช้จึงเป็นพวกที่มีชนิดเป็น double

ฟังก์ชัน sin(x)  เป็นฟังก์ชันใช้คำนวณหาค่าของ sine โดย x มีค่าของมุมในหน่วย เรเดียน

ฟังก์ชัน cos(x) ใช้หาค่า cosine โดย  x มีหน่วยเป็นเรเดียน(radian)

ฟังก์ชัน tan(x) ใช้หาค่า tangent โดย  x มีหน่วยเป็นเรเดียน(radian)

ตัวอย่าง /* math1.c */

#include <stdio.h>

#include <conio.h>

#include <math.h>

main()

{   float deg , angle, pi = 3.141592654;      clrscr();

    printf("Please enter value of angle in degree that you want to find tan cos sin :");

    scanf("%f",&deg);

    angle = deg * pi / 180;   /* เปลี่ยนค่า องศา ให้เป็นเรเดียน  */

    printf("\nvalue of tangent %4.0f degree is %4.2f ",deg,tan(angle));

    printf("\nvalue of sine %4.0f degree is %4.2f ",deg,sin(angle));

    printf("\nvalue of cosine %4.0f  degree is %4.2f ",deg,cos(angle));

}

ฟังก์ชัน sqrt(x)  ใช้หาค่ารากที่สองของ x โดย x เป็นตัวเลขหรือตัวแปรที่ไม่ติดลบ

ฟังก์ชัน exp(x)  ใช้หาค่า ex  โดย e มีค่าประมาณ 2.718282

ฟังก์ชัน  pow(x,y) ใช้หาค่า x y

ฟังก์ชัน log(x)  ใช้หาค่า log ฐาน e เรียกว่า natural logarithm โดย x เป็นตัวเลขหรือตัวแปรที่ไม่ติดลบ

ฟังก์ชัน log10(x)  ใช้หาค่า log ฐาน 10 โดย x เป็นตัวเลขหรือตัวแปรที่ไม่ติดลบ

ฟังก์ชัน ceil(x)  ใช้ในการปัดเศษทศนิยมของ x เมื่อ x เป็นเลขทศนิยม

ฟังก์ชัน floor(x)  ใช้ในการตัดเศษทศนิยมของ x ทิ้งเมื่อ x เป็นเลขทศนิยม

ฟังก์ชัน fabs(x)  ใช้ในการหาค่าสัมบูรณ์ของค่าคงที่หรือตัวแปรที่มีทศนิยม โดยเป็นบวกหรือลบก็ได้

ตัวอย่าง ให้นักเรียนศึกษาการทำงานของโปรแกรม /* math2.c */  แล้วป้อนโปรแกรมและตรวจสอบการทำงานว่าตรงกับที่คาดคะเนหรือไม่

/* math2.c */

#include <stdio.h>

#include <conio.h>

#include <math.h>

main()

{

    double x = 10.0 , y = 2.0 ,z = 16.0,a = 2.718282 , b = -2.718282 , m=1.0;

    clrscr();

    printf("\npow\(x,y\) = %4.2f  when x=10.0 y=2.0", pow(x,y));

    printf("\nsqrt\(z\) = %4.2f  when z=16.0", sqrt(z));

    printf("\nexp\(m\) = %4.6f  when  m=1.0",exp(m));

    printf("\nlog\(a\) = %4.2f  when a=2.718282",log(a));

    printf("\nlog10\(x\) = %4.2f  when x=10.0",log10(x));

    printf("\nceil\(a\) = %4.2f when a=2.718282",ceil(a));

    printf("\nceil\(b\) = %4.2f when b=-2.718282",ceil(b));

    printf("\nfloor\(a\) = %4.2f  when a=2.718282",floor(a));

    printf("\nfloor\(b\) = %4.2f  when b=-2.718282",floor(b));   

    printf("\nfabs\(a\) = %4.6f when a=2.718282" ,fabs(a));

    printf("\nfabs\(b\) = %4.6f when b=-2.718282" ,fabs(b));

}

ฟังก์ชันที่จัดการเกี่ยวกับตัวอักษร(character  functions)  เป็นฟังก์ชันที่จัดการกับตัวอักษร single char เท่านั้น ตัวอักษรนี้ใช้หน่วยความจำเพียง 1 ไบต์  ฟังก์ชันเหล่านี้อยู่ใน header file ชื่อ ctype.h ก่อนจะทำการเขียนโปรแกรมจึงต้อง #include <ctype.h> เข้ามาในส่วนต้นของโปรแกรม

ฟังก์ชัน  isalnum(cha) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลในตัวแปร(ซึ่งคือตัวแปรประเภท char ) เป็นตัวอักขระหรือตัวเลขหรือไม่ ถ้าเป็นตัวอักษรหรือตัวเลข ฟังก์ชันจะส่งค่าที่ไม่ใช่ 0 มาให้ ถ้าข้อมูลในตัวแปร เป็นอักขระพิเศษอื่นที่ไม่ตัวอักษรหรือตัวเลขจะส่งค่าออกมาเป็น 0

ฟังก์ชัน  isalpha(cha)  เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลในตัวแปร(ซึ่งคือตัวแปรประเภท char ) เป็นตัวอักขระหรือไม่ ถ้าเป็นตัวอักษรฟังก์ชันจะให้ค่าที่ไม่ใช่ 0 ออกมาถ้าเป็นตัวเลขหรืออักขระพิเศษอื่นฟังก์ชันจะส่งค่า 0 ออกมา

 ฟังก์ชัน  isdigit(cha)  เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลในตัวแปร(ซึ่งคือตัวแปรประเภท char )  ฟังก์ชัน เป็นตัวเลขหรือไม่ ถ้าเป็นตัวเลขฟังก์ชันจะให้ค่าที่ไม่ใช่  0 ออกมา ถ้าเป็นตัวอักษรหรืออักขระพิเศษอื่น ฟังก์ชันจะส่ง 0 ออกมา

ตัวอย่าง   /* isalnumPhadigit.c */

#include <stdio.h>

#include <ctype.h>

#include <conio.h>

main()

{

    clrscr();

    char cha1 = 'B' ,cha2 ='3',cha3= '&';

    printf("\n %d is return value of isdigit\(cha1\) of %c",isdigit(cha1),cha1);

    printf("\n %d is return value of isdigit\(cha2\) of %c ",isdigit(cha2),cha2);

     printf("\n %d is return value of isalpha\(cha3\) of %c ",isalpha(cha3),cha3);

     printf("\n %d is return value of isalpha\(A\) of %c ",isalpha('A'),'A');

      printf("\n %d is return value of isalpha\('0'\) of %c ",isalpha('0'),'0');

       printf("\n %d is return value of isalpha\('$'\) of %c ",isalpha('$'),'$');

    printf("\n %d is return value of isalnum\(cha1\) of %c",isalnum(cha1),cha1);

    printf("\n %d is return value of isalnum\(cha2\) of %c ",isalnum(cha2),cha2);

    printf("\n %d is return value of isalnum\(cha3\) of %c ",isalnum(cha3),cha3);

    printf("\n %d is return value of isalnum\(A\) of %c ",isalnum('A'),'A');

    printf("\n %d is return value of isalnum\('0'\) of %c ",isalnum('0'),'0');  

    printf("\n %d is return value of isalnum\('$'\) of %c ",isalnum('$'),'$');

    }

ฟังก์ชัน  islower(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าตัวอักขระในตัวแปร cha เป็นตัวพิมพ์เล็กหรือไม่ ถ้าเป็นตัวพิมพ์เล็กฟังก์ชันจะส่งค่ากลับเป็นจำนวนเต็มที่ไม่ใช่ 0 แต่ถ้าไม่ใช่ตัวพิมพ์เล็กจะส่งค่ากลับเป็น 0

ฟังก์ชัน  isupper(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าตัวอักขระในตัวแปร cha เป็นตัวพิมพ์ใหญ่หรือไม่ ถ้าเป็นตัวพิมพ์ใหญ่ ฟังก์ชันจะส่งค่ากลับเป็นจำนวนเต็มที่ไม่ใช่ 0 แต่ถ้าไม่ใช่ตัวพิมพ์ใหญ่จะส่งค่ากลับเป็น 0

ฟังก์ชัน  tolower(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวพิมพ์ใหญ่ที่เก็บอยู่ในตัวแปรให้เป็นตัวพิมพ์เล็ก

ฟังก์ชัน  toupper(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้เปลี่ยนตัวพิมพ์เล็กที่เก็บอยู่ในตัวแปรให้เป็นตัวพิมพ์ใหญ่

ตัวอย่าง /* upperlower.c */

#include <stdio.h>

#include <ctype.h>

#include <conio.h>

 main()

{

   char cha1 = 'D' , cha2 = 'a' ,cha3 = 'f'  , cha4 = 'N' ;

    clrscr();

    printf("\ncheck cha1 = 'D' is uppercase yes or no : %d ",isupper(cha1));

    printf("\ncheck cha2 = 'a' is lower yes or no : %d ",islower(cha2));

    printf("\ncheck cha2 = 'a' is upper  yes or no : %d ",isupper(cha2));

    printf("\ncheck  'i' is lower yes or no : %d ",islower('i'));

    printf("\ncheck  'L' is uppercase yes or no : %d ",isupper('L'));

    printf("\nchange cha3 = 'f' to  uppercase %c : ", toupper(cha3));

    printf("\nchange cha4 = 'N' to  lowercase %c : ", tolower(cha4));

}

  ฟังก์ชัน  isspace(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลในตัวแปร cha เป็น whitespace หรือไม่ whitespace ได้แก่ space ,tab ,vertical tab ,formfeed ,carriage retun ,newline ถ้ามี whitespace  จริง ฟังก์ชันจะส่งค่าไม่เท่ากับ 0  ถ้าไม่จริงจะส่งค่า 0

ฟังก์ชัน  isxdigit(cha)  ฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลในตัวแปร cha เป็น เลขฐานสิบหก ( คือ 0-9 , A-F , a – f) หรือไม่ ถ้าจริงส่งค่าตัวเลขที่ไม่ใช่ 0 ถ้าไม่จริงส่งตัวเลข 0

  ตัวอย่าง  /*isspaceisxdigit.c */

#include <stdio.h>

#include <conio.h>

#include <ctype.h>

main()

{

    char cha1 ='\r',cha2= '\n',cha3='\v' ,cha4 ='A';

    clrscr();

    printf("\n%d is volue return from isspace %c ",isspace(cha1),cha1);

    printf("\n%d is volue return from isspace %c ",isspace(cha2),cha2);

    printf("\n%d is volue return from isspace %c ",isspace(cha3),cha3);

    printf("\n%d is volue return from isxdigit  %c ",isxdigit(cha4),cha4);

    printf("\n%d is volue return from isxdigit  %c ",isxdigit('0'),'0');

    printf("\n%d is volue return from isxdigit  %c ",isxdigit('g'),'g');

}

ฟังก์ชัน  gotoxy(x,y);  เป็นฟังก์ชันอยู่ใน conio.h ใช้สั่งให้เคอร์เซอร์เคลื่อนที่ไปตามตำแหน่งที่ระบุ โดย x คือ ตำแหน่งของสดมภ์บนจอภาพ (คล้ายค่า x ของกราฟ)ค่าเพิ่มจากซ้ายไปขวามีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 79 ตำแหน่งที่ 80 สงวนไว้ไม่ให้ใช้

ส่วน y คือตำแหน่งแถวบนจอภาพนับจากบนลงล่าง มีค่าได้ตั้งแต่ 1 ถึง 24 ตำแหน่งที่25 สงวนไว้

ฟังก์ชัน  clreol();  เป็นฟังก์ชันอยู่ใน conio.h ใช้ลบข้อความตั้งแต่ตำแหน่งที่เคอร์เซอร์อยู่ไปจนจบบรรทัด

ฟังก์ชัน  delline();  เป็นฟังก์ชันอยู่ในconio.h ใช้ลบข้อความทั้งบรรทัดที่เคอร์เซอร์อยู่ไปจนจบบรรทัดและเลื่อนข้อความในบรรทัดล่างขึ้นมาแทน

ฟังก์ชัน  insline();  เป็นฟังก์ชันอยู่ในconio.h ใช้แทรกบรรทัดว่าง 1 บรรทัดใต้บรรทัดที่เคอร์เซอร์อยู่

ฟังก์ชัน system(“dos command”);  เป็นฟังก์ชันอยู่ในstdlib.h ใช้เรียกคำสั่งของ dos ขึ้นมาทำงาน เช่นคำสั่ง cls dir date time

         ฟังก์ชัน  abort();  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้ ยกเลิกการทำงานของโปรแกรมทันทีไม่ว่าจะทำงานสำเร็จหรือไม่ และมีข้อความ Abnomal program termination แสดงทางจอภาพ

ฟังก์ชัน  abs(x);  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้หาค่าสัมบูรณ์ของ x โดย x ต้องเป็นจำนวนเต็ม

ฟังก์ชัน  labs(x);  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้หาค่าสัมบูรณ์ของ x โดย x ต้องเป็นlong integer

ฟังก์ชัน  atoi(s);  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้เปลี่ยนข้อความให้เป็นเลขจำนวนเต็ม

ฟังก์ชัน  atol(s);  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้เปลี่ยนข้อความให้เป็น long integer

ฟังก์ชัน  atof(s);  ฟังก์ชันที่อยู่ใน <stdlib.h> ใช้เปลี่ยนข้อความให้เป็น floating point

ตัวอย่าง  /* atoilf.c */

#include <conio.h>

#include <stdio.h>

#include <stdlib.h>

int main(void)

{    char numstring1[10],numstring2[10],numstring3[10];

    int in1;    float flo1;    long lon1;     clrscr();

    printf("\nEnter number as string1 : ");

   scanf("%s",numstring1);

    printf("\nEnter number as string2 : ");

   scanf("%s",numstring2);

    printf("\nEnter number as string3 : ");

   scanf("%s",numstring3);

   in1 = atoi(numstring1);   flo1 = atof(numstring2);      lon1=atol(numstring3);

    printf("\nnumstring1 =%s change to integer %d ",numstring1,in1);

    printf("\nnumstring2 =%s change to floating point %4.4f ",numstring2,flo1);

    printf("\nnumstring3 =%s change to long integer %d ",numstring3,lon1);

    printf("\nsummation of in1,flo1,lon1 is %6.4f ",in1+flo1+lon1);

    printf("\nsummation of atoi(numstring1),atof(numstring2),atol(numstring2) is %6.4lf:",atoi(numstring1)+atof(numstring2)+atol(numstring3));

    }